 |
| Ilustrasi: istimewa |
DutaIslam.Com - Bagi masyarakat Indonesia yang mengamalkan tarekat tidak akan asing dengan nama Syekh Abdul Qadir Jailani. Kisah kekeramatan beliau sudah banyak diterima dan diceritakan oleh para Guru.
Namun saya lebih tertarik untuk membuka masa mencari ilmu dan olah batin beliau sehingga menjadi sosok Auliya'. Saya rangkum catatan kecil ini dari riwayat yang disampaikan oleh ulama ahli hadis, Al-Hafidz Adz-dzahabi:
ﻗﺎﻝ اﺑﻦ اﻟﻨﺠﺎﺭ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺨﻪ: ﺩﺧﻞ اﻟﺸﻴﺦ ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻐﺪاﺩ ﻓﻲ ﺳﻨﺔ ﺛﻤﺎﻥ ﻭﺛﻤﺎﻧﻴﻦ ﻭﺃﺭﺑﻊ ﻣﺎﺋﺔ، ﻓﺘﻔﻘﻪ ﻋﻠﻰ اﺑﻦ ﻋﻘﻴﻞ، ﻭﺃﺑﻲ اﻟﺨﻄﺎﺏ، ﻭاﻟﻤﺨﺮﻣﻲ، ﻭﺃﺑﻲ اﻟﺤﺴﻴﻦ ﺑﻦ اﻟﻔﺮاء، ﺣﺘﻰ ﺃﺣﻜﻢ اﻷﺻﻮﻝ ﻭاﻟﻔﺮﻭﻉ ﻭاﻟﺨﻼﻑ، ﻭﺳﻤﻊ اﻟﺤﺪﻳﺚ، ﻭﻗﺮﺃ اﻷﺩﺏ ﻋﻠﻰ ﺃﺑﻲ ﺯﻛﺮﻳﺎ اﻟﺘﺒﺮﻳﺰﻱ
ﻗﺎﻝ اﻟﺴﻤﻌﺎﻧﻲ: ﻛﺎﻥ ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﺟﻴﻼﻥ ﺇﻣﺎﻡ اﻟﺤﻨﺎﺑﻠﺔ ﻭﺷﻴﺨﻬﻢ ﻓﻲ ﻋﺼﺮﻩ، ﻓﻘﻴﻪ ﺻﺎﻟﺢ ﺩﻳﻦ ﺧﻴﺮ، ﻛﺜﻴﺮ اﻟﺬﻛﺮ، ﺩاﺋﻢ اﻟﻔﻜﺮ، ﺳﺮﻳﻊ اﻟﺪﻣﻌﺔ
As-Sam'ani berkata: Abdul Qadir adalah ulama Jailan, menjadi Imam di kalangan Madzhab Hambali, guru besar di masanya, ahli fikih, orang Soleh, agamis, baik, banyak berdzikir kepada Allah, selalu berfikir dan cepat menangis.
ﻗﺎﻝ اﺑﻦ اﻟﺠﻮﺯﻱ: ﻛﺎﻥ ﺃﺑﻮ ﺳﻌﺪ اﻟﻤﺨﺮﻣﻲ ﻗﺪ ﺑﻨﻰ ﻣﺪﺭﺳﺔ ﻟﻄﻴﻔﺔ ﺑﺒﺎﺏ اﻷﺯﺝ، ﻓﻔﻮﺿﺖ ﺇﻟﻰ ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺎﺩﺭ، ﻓﺘﻜﻠﻢ ﻋﻠﻰ اﻟﻨﺎﺱ ﺑﻠﺴﺎﻥ اﻟﻮﻋﻆ، ﻭﻇﻬﺮ ﻟﻪ ﺻﻴﺖ ﺑﺎﻟﺰﻫﺪ، ﻭﻛﺎﻥ ﻟﻪ ﺳﻤﺖ ﻭﺻﻤﺖ، ﻭﺿﺎﻗﺖ اﻟﻤﺪﺭﺳﺔ ﺑﺎﻟﻨﺎﺱ، ﻓﻜﺎﻥ ﻳﺠﻠﺲ ﻋﻨﺪ ﺳﻮﺭ ﺑﻐﺪاﺩ ﻣﺴﺘﻨﺪا ﺇﻟﻰ اﻟﺮﺑﺎﻁ، ﻭﻳﺘﻮﺏ ﻋﻨﺪﻩ ﻓﻲ اﻟﻤﺠﻠﺲ ﺧﻠﻖ ﻛﺜﻴﺮ، ﻓﻌﻤﺮﺕ اﻟﻤﺪﺭﺳﺔ، ﻭﻭﺳﻌﺖ، ﻭﺗﻌﺼﺐ ﻓﻲ ﺫﻟﻚ اﻟﻌﻮاﻡ
Ibnu Jauzi berkata: Abu Sa'ad membangun madrasah kecil di pintu Azj. Lalu diserahkan kepada Abdul Qadir. Beliau berceramah, terlihat zuhud, pendiam. Maka madrasah dipenuhi oleh jamaah. Beliau menetap di perbatasan Baghdad, bersandar pada pesantren. Banyak orang bertaubat di sisi beliau. Madrasah menjadi ramai dan besar. Dan orang awam menjadi fanatik kepada beliau.
ﻭاﺷﺘﻐﻞ ﺑﺎﻟﻮﻋﻆ ﺇﻟﻰ ﺃﻥ ﺑﺮﺯ ﻓﻴﻪ، ﺛﻢ ﻻﺯﻡ اﻟﺨﻠﻮﺓ ﻭاﻟﺮﻳﺎﺿﺔ ﻭاﻟﻤﺠﺎﻫﺪﺓ
Beliau menjadi sibuk dengan memberi petuah hingga meluas, kemudian beliau mengasingkan diri, mengolah batin dan memerangi nafsu.
ﺛﻢ ﺇﻥ اﻟﻠﻪ ﺃﻇﻬﺮﻩ ﻟﻠﺨﻠﻖ، ﻭﺃﻭﻗﻊ ﻟﻪ اﻟﻘﺒﻮﻝ اﻟﻌﻈﻴﻢ، ﻓﻌﻘﺪ ﻣﺠﻠﺲ اﻟﻮﻋﻆ ﻓﻲ ﺳﻨﺔ ﺇﺣﺪﻯ ﻭﻋﺸﺮﻳﻦ، ﻭﺃﻇﻬﺮ اﻟﻠﻪ اﻟﺤﻜﻤﺔ ﻋﻠﻰ ﻟﺴﺎﻧﻪ، ﺛﻢ ﺩﺭﺱ، ﻭﺃﻓﺘﻰ، ﻭﺻﺎﺭ ﻳﻘﺼﺪ ﺑﺎﻟﺰﻳﺎﺭ ﻭاﻟﻨﺬﻭﺭ
Kemudian Allah menampakkan beliau (terkenal) bagi makhluk, menjadikan beliau dapat diterima. Beliau memiliki majlis ilmu, Allah menampakkan hikmah dari beliau, ia mengajar, berfatwa dan dikunjungi oleh peziarah.
ﻗﺎﻝ ﺷﻴﺨﻨﺎ اﻟﺤﺎﻓﻆ ﺃﺑﻮ اﻟﺤﺴﻴﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ: ﺳﻤﻌﺖ اﻟﺸﻴﺦ ﻋﺒﺪ اﻟﻌﺰﻳﺰ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ اﻟﺴﻼﻡ اﻟﻔﻘﻴﻪ اﻟﺸﺎﻓﻌﻲ ﻳﻘﻮﻝ: ﻣﺎ ﻧﻘﻠﺖ ﺇﻟﻴﻨﺎ ﻛﺮاﻣﺎﺕ ﺃﺣﺪ ﺑﺎﻟﺘﻮاﺗﺮ ﺇﻻ اﻟﺸﻴﺦ ﻋﺒﺪ اﻟﻘﺎﺩﺭ
Syekh Izzuddin bin Abdus Salam berkata: "Tidak kami terima kekeramatan seseorang secara meluas kecuali dari Syekh Abdul Qadir". [dutaislam.com/gg]
Referensi: Siyar A'lam An-Nubala' 15/180-181.
